Poetycka strawa na niedzielne popołudnie

Thomas Traherne

Angielski poeta metafizyczny urodzony w 1636 albo 1637 roku w Teddington w hrabstwie Middlesex. Zmarł w 1674 roku. Przeżył zatem zaledwie 36 albo 37 lat i jest kolejnym przykładem na to, że nie to nie długość życia decyduje o jakości tworzonego przez człowieka dzieła.

Traherne był anglikańskim duchownym. Jego twórczość praktycznie była nieznana do końca XIX wieku. Za to dzisiaj uważany jest za jednego z najwybitniejszych poetów metafizycznych.

Był synem szewca, ale dzięki pomocy krewnego ukończył Oxford i w wieku 23 albo 24 lat przyjął święcenia kapłańskie i po roku otrzymał prebendę w Credenhill, to jest uposażenie duchownego, które nie było połączone zasadniczo ze sprawowaniem obowiązków duszpasterskich. Ta forma uposażenia powstała w średniowieczu w celu zapewnienia środków duchownym nieposiadającym dochodów z działalności stricte duszpasterskiej.

Za życia w 1673 roku opublikował tylko antykatolicką polemikę Roman Forgeries. Zaraz po jego śmierci ukazały się dwie inne prace, które nie ukazywały talentu autora. Rękopisy wierszy i traktatów prozą przechowywał brat, a następnie manuskrypty krążyły przez dwa stulecia wśród księgarzy, aż w końcu zostały zakupione u ulicznego sprzedawcy pod koniec XIX wieku (ok. 1896r.).

Po różnych perypetiach ostateczne wydanie poezji nastąpiło w 1903 roku, a wydanie medytacji pięć lat później.

W Kościele anglikańskim nie ma formalnych kanonizacji, ale imię Thomasa Traherne’a jest wpisane w anglikański kalendarz liturgiczny (10 października), a jego wizerunek umieszczono na witrażu katedry w Hereford.

To tyle, co wynotowałem na chybcika z netu. Kto chce, niech sobie znajdzie więcej.

A teraz przyznajcie, że Powrót to piękny i przepełniony prawdą wiersz! 

Powrót

W dzieciństwa raj, o Panie, idę znów,

Aby w czystości trwał mój męski wiek,

W kołysce będę, otuli mnie puch,

Matczyny oddech od zła mnie będzie strzegł

I wrócę przez ogniste kręgi lat,

Mądry jak wtedy, nim grzech na mnie spadł.

Dopóki co dzień w boleściach przemagam

Pokusy głos, ten jest szczęśliwy, wiem,

Kto dzieckiem został. Więc skrzydła rozkładam

I lecę w łono matki, w nieskażony sen.

Już od maluczkich los mnie nie oddzieli.

Bezpieczny od pamięci, spocznę w bieli.

Katedra w Hereford, w której znajduje się
Kaplica Najświętszej Maryi Panny
(Lady Chapel)
Źródło: Wiki...