Szczęśliwi ludzie

Znam szczęśliwych ludzi na tym świecie! Oceniają innych, podsumowują działania innych. Patrzą innym na ręce.

Na siebie, swoje działania i ręce patrzeć nie muszą, gdyż mają niezachwianą wiarę, że wszystko z nimi jest w porządku.

Wiedzą o sobie tylko tyle, że są i doskonali, i niezastąpieni, i nieskazitelni.

Łatwo takim ludziom rzucać kamieniem. Łatwo im się śmiać z upadku tego obok. Z łatwością przychodzi im wydawanie sądów, bez wnikania, kogo, dlaczego i po co sądzą. Może być np. dla rozrywki albo żeby zabić nudę.

To ciekawe jednostki i mogłyby zrobić wiele dobrego, gdyby tylko zajęły się przede wszystkim sobą, a nie innymi; żeby tylko zajęły i skupiły się na swojej pracy, a nie traciły sił na ocenianiu innych.

Tak powinno być, że każdy z nas patrzy przede wszystkim na siebie, a sprawy innych to ewentualnie dodatek do naszego szczęścia.

Łatwo powiedzieć, prawda?

Nikt nie powiedział, że łatwo, tylko pomyślałem sobie, że skoro dzisiaj niedziela, to warto trochę pogadać o ewangelicznych zasadach, bo z pewnością ludu rozmodlonego w kościołach nie brakuje i sprawom wiary swojej z uniesieniem się oddaje.

Z tych ewangelicznych zasad wynika bowiem, że ci co dzisiaj sądzą, jutro sami będą osądzeni; a ci co dzisiaj są tacy nieskazitelni, jutro mogą okazać się zgoła inni…

Wynika z tych zasad nic innego, jak nieustanna zmienność rzeczywistości, ludzi, sytuacji, materii…, w ogóle życia!

A skoro tak jest, to powiem tym szczęśliwym dzisiaj ludziom, co to tak łatwo oceniają, osądzają i potępiają innych, aby uważali, bo być może jutro okazać się, że ci ostatni, to przyszli święci!

Historia zna już takie przypadki. Zwłaszcza historia Kościoła, którego wierni świętują dzisiaj dzień święty!