Czego się boję

Ja to się tego boję, że kiedyś tam może zabraknąć mi szczerego uśmiechu do siebie samego, gdy rano do lustra zaglądam lub gdy wieczorem się żegnam z tym delikwentem z lustra tak do mnie zewnętrznie podobnym.

Nie boję się, ale nie lubię tego stanu ducha, gdy słyszę za oknem – jak teraz – syreny alarmowe – bo to dla mnie oznacza, że coś tam niedobrego – w ludzkim rozumieniu – komuś się przydarzyło i komuś przyjdzie zapłakać.

Ja boję się też tego, że w życiu tym nie doczekam, żeby dziennikarze, politycy, Polacy przestali wreszcie „panować”/ „paniować” prezydentom, premierom, ministrom, dyrektorom, prezesom, wójtom, sołtysom, a jeśli już tak ma być, to – pewnie też tego nie doczekam – żeby „panować”/ „paniować”  wszystkim – bez wyjątku – papieżowi, kardynałom, biskupom, pastorom, proboszczom, patriarchom, popom, diakom, wikarym, a nawet diakonom i jeszcze zakonnicom, i matkom przełożonym – już o tym pisałem – jak wszyscy, to wszyscy – skoro pan prezydent, pani premier, to też i pan papież, i skromna pani zakonnica. Nawet ciekawie by brzmiało – pani matka przełożona albo pan patriarcha, pan pastor i pan biskup. Przypomina mi się z niedalekiej przeszłości, że zwrot „pani matka” w polszczyźnie funkcjonował. Może by warto było do tej formuły wrócić.

Nie doczekam też pewnie, że dziennikarze z publicznej będą mogli naprawdę być dziennikarzami – nie narzędziami władzy, tylko tubą prawdy. A zresztą nie tylko ci, co w telepisowni dziś, ale i ci z tak zwanych mediów niezależnych też mogą tylko pomarzyć o niezależności, bo przecież interesy wydawnictwa się liczą, a nie prawda naga, tylko jakaś tam prawda, nieprawdaż? No a cóż to jest prawda? Jak to nic się nie zmienia! Jak to nic nie ruszyło od dwóch tysięcy lat. Jakbyśmy w miejscu stali na jednej linii z Piłatem. Co ja tu, głupi, mówię? Już nie obrażam Piłata!

Ja się też boje tego, że ta degrengolada w tym pięknym kraju nad Wisłą osiągnie apogeum – to będzie kolejny rekord obecnie rządzących.

Boję się informacji takiej jakości, jaką przed chwilą usłyszałem w telepisowni. A mianowicie, dowiedziałem się, że samolot z wiceprezydentem USA wylądował właśnie na lotnisku Okęcie (nie ma takiego lotniska). Dowiedziałem się też, że maszyna ta jest niewidoczna dla radarów, a na lotnisku ją widać (niesamowite odkrycie). I jeszcze później, że do Warszawy przyleciało iluś tam polityków związanych z polityką Trumpa. Ciekawe – pomyślałem – jak gdyby wiceprezydent nie miał być związany z polityką prezydenta. I znów w kontekście silnie o sojuszniku daleko i wrogu tuż po sąsiedzku – co robi obecna władza, żeby z sąsiadem żyć dobrze? Ale mi to tak bardzo przypomina Polaków, co przyjaciół mają na drugim końcu świata, a z sąsiadami swoimi nieustannie wojują.

Boję się jeszcze u siebie wszelkiej pobieżności – niewgłębiania się w temat właśnie rozważany. Złapałem się na tym ostatnio. Postanowiłem kilka dni temu przeczytać wykłady Kazimierza Twardowskiego. To kilka wykładów zebranych w pracy „O filozofii średniowiecznej”. Pomyślałem na wstępie – przebiegnę wzrokiem tę pracę, przypomnę, co zapomniałem i sprawdzę, co w czasie studiów umknęło mojej uwadze. Po kilkunastu stronicach zmieniłem jednak zdanie i odłożyłem książkę na czas spokojniejszy. Chcę się z nią zapoznać, jak na to zasługują i same wykłady, i ich szanowny autor. Kazimierz Twardowski (1866 – 1938) – ten polski filozof i psycholog (twórca lwowsko-warszawskiej szkoły filozofii) urodził się w Wiedniu. Jako Polak jednak nie miał szans na karierę naukową w Austrii. A ponieważ chciał filozofię wykładać po polsku i dla Polaków, przeniósł się do Lwowa i tam na Uniwersytecie Lwowskim realizował się naukowo. Tam też umarł. W jego wykładach uczestniczyła zawsze masa ludzi. Niektóre źródła podają, że nawet dwa tysiące słuchaczy. Wykłady te były tak popularne, że zjeżdżali na nie chętni z innych miast i trzeba było wynajmować największe sale w mieście.

Nie można takich autorów czytać tylko pobieżnie, czytać dla przypomnienia albo sprawdzenia tam czegoś.

Czego się jeszcze boję? Nie pamiętam – dość o tym. 

Niech każdy sobie znajdzie to, czego się boi!