Jak kochać bliźniego?

W naszym codziennym życiu zdaje się aż roić od absurdów słownych, które najczęściej powtarzamy jak gęsi, czyli raczej bezmyślnie.

Tak jest między innymi z formułą: Świętej pamięci…, gdy mówimy o kimś zmarłym.

Formuła ta zdaje odnosić się do wszystkich zmarłych, ponieważ o zmarłych źle mówić nie wypada.

Co jednak zrobić z takimi nieszczęśnikami, jak Castro, Stalin czy Hitler?

Jakoś ciężko nam przechodzi przez gardło:

Świętej pamięci Fidel Castro!

Świętej pamięci Józef Stalin!

Świętej pamięci Adolf Hitler!

…………..

A już mówienie o nich dobrze, mimo że chłopaczyska już do wieczności bram zapukali, wcale nam do głowy nie przychodzi.

Z drugiej jednak strony patrząc, to któż z nas, śmiertelnych, wie, jakie Bóg ma zamiary w stosunku do takich, jak wyżej, delikwentów?

Lepiej więc chyba mówić: Świętej pamięci….

PS albo na marginesie.

Wolę snuć rozważania nad tego typu problemami, niż patrzeć na poczynania władzy nowej jakości w mojej małej gminie na początku świata!

Nawet najgorsze słowne absurdy mniej krwi mi psują…