Czas zrobi swoje

Źródło: Wikipedia

Dlaczego twierdzimy kategorycznie, że czas to złodziej okradający nas  z chwil życia? 
A może czas jest dobrodziejem, który właśnie nas w te chwile życia uposaża?

Jak w każdej innej sprawie, wszystko zależy od obserwatora, indywidualnej jednostki ludzkiej i tego, jak ten czas przez niepowtarzalną jednostkę ludzką jest odbierany!

Skalarne pojęcie czasu to wielkość fizyczna określająca kolejność zdarzeń i odstępy między zdarzeniami zachodzącymi w tym samym miejscu.

W fizyce klasycznej to samodzielna wielkość o takim samym rytmie przebiegu dla całego Wszechświata, w każdym jego punkcie!

Ale czas i jego upływ subiektywnie zależne są od jednostki ludzkiej, która jest obserwatorem tej wielkości i dla każdego tenże czas i jego upływ są różne!

Nieuchronność upływu wpływu czasu na jednostkę wymaga naszego pogodzenia się z tym faktem. Wtedy łatwo zrozumieć przemijalność wszystkiego, co wokół nas; przemijalność nas i tych obok. Poprzez pogodzenie się z upływem czasu przychodzi zrozumienie, że fizycznie jesteśmy tylko punktami materii znikającymi w jego nieskończoności. Duchową kwestie pozostawmy, gdyż jej czas akurat nie dotyczy.

Poprzez pogodzenie się z nieuchronnością przemijania możliwe będzie zweryfikowanie naszego stanowiska w stosunku do zachowania za wszelką cenę przeszłości w postaci najróżniejszych reliktów ludzkiej obecności wczoraj.

Wtedy też przychodzi zrozumienie, że to, co dzisiaj bolesne i bulwersujące, jutro stanie się tylko mglistym wspomnieniem, co najwyżej okraszonym złą nostalgii.

Trzeba jasno sobie powiedzieć, że to, co dzisiaj staramy się za wszelką cenę w kulturze i sztuce zachować dla przyszłych pokoleń; co musi być, naszym zdaniem, „muzealnym eksponatem”, to nic innego, jak tylko narzucanie przyszłym pokoleniom naszego punktu widzenia, oceniania i wartościowania!

Czy to przypadkiem nie podejmowanie nadaremnych wysiłków, alby oszukać czas?