Naczelny redaktor - złodziej!!!

Kilka, kilkanaście raczej, tak, kilkanaście lat temu jeden z naczelnych redaktorów ukradł był sobie kawałek mojego tekstu. Przepisał go żywcem w swojej rubryce i podpisał się pod tym.

Rok czy dwa wcześniej był ten sam naczelny w swoim tygodniku wydrukować ten tekst pod moim nazwiskiem, dlatego tym bardziej byłem zdziwiony, bo facet zabrał mi tekst, który wcześniej drukował jako mój, a następnie podpisał swoim nazwiskiem.

Prosiłem pisemnie, żeby wspomniał o tym, że to moje słowa, a on się pomylił!

I co?

Milczenie owiec? Nie, milczenie barana! Nie przyznał się do niczego. Zamilkł niczym grób!

Nie drążyłem tematu. Wydało mi się to płaskie! Ale facet stracił w moich oczach jako rzetelny redaktor. Tym bardziej u mnie stracił, że zawsze w swojej rubryce wygłaszał na piśmie tanie komunały o prawdzie, moralności i tym podobne tematy. Tymczasem sam był umoczył!

Jutro część pierwsza tekstu, którego jestem autorem i którego autorstwo mogę potwierdzić jak nikt!

Dlaczego dzisiaj to piszę?

Po to, żeby pokazać, że ci, którzy aspirując do głoszenia prawdy, głoszą prawdę swoją, czasami ukradzioną!