Rus z Lechem w tańcu historii zawiłym

Dzisiejsi potomkowie Lecha i Rusa z legendy (Czecha zostawmy w spokoju) zdają się nie pamiętać o wspólnych korzeniach!

Jakby chcieli zapomnieć, że Lech i Rus byli braćmi! Co z tego, że to legenda? Cóż to za różnica? Podobnie można dziś mówić o Kainie i Ablu.

A przecież wszyscy wiedzą, że Rus z Lechem ruszyli z drużynami swoimi szukać lepszego życia, szukać dla siebie przestrzeni, szukać szczęścia na ziemi. Wspólnie stawiali czoła przeciwnościom w drodze. Przebyli wiele rzek i puszcz niby nieprzebytych. Razem chodzili na łowy! Razem siadali przy ogniu! Razem ten ogień palili. Wspólnie kłaniali się bogom ukrytym w mroku nocy.

Nie mieli takiej historii, która mogłaby dzielić!

Wszystko, co razem przeżyli, łączyło na śmierć i życie!

Nie było polityki, wypominania błędów!

Nie było na to czasu, bo obok działo się życie. I życiem się zajmowali Rus, i brat jego Lech!

A później przyszło rozstanie. Taka normalna sprawa. Lech był Polskę założył, a Rus założył Ruś. 

Kto by wtedy pomyślał, żeby sąsiada dręczyć, ten zginąłby niechybnie.

Kiedy skończyła się jednak walka o codzienność i rozpoczęły się plany na lat kilka do przodu; kiedy Rus i Lech odeszli do przodków, skończyły się lata świętego spokoju. Polanie coraz częściej zaczynali sobie, a Rusini sobie skrobać swoje rzepki. Aż doszło do tego, że silny słabszego za gardło był ścisnął i raj dawny prysł.

Zaczęła się wędrówka podziałów, oddaleń; działania częściej na NIE, zamiast na TAK! I mijały lata, mijały pokolenia, aż urodziłem się ja, pośród słownych walk.

Ktoś mnie kiedyś nauczył legendy o braciach, co opuścili ojca i ruszyli w dal; ruszyli szukać szczęścia, jak konkwistadorzy; posiedli nowe ziemie, założyli narody, które miały na wieki wspomagać się i bronić, a dzisiaj jestem w kropce i pewnie nie jestem sam.

Po co? Pytam się: Po co?

I cisza! 

I żal!

Chwilą tylko jesteśmy, a tak głupio myślimy! A za głupim myśleniem czyny głupie idą!

Ale muszę też napisać, czego się nauczyłem z tej współczesnej zadymy między potomkami wielkiego Rusa i Lecha, legendarnych braci.

Wiem, że legendy tworzą o tych naprawdę wielkich!