SAMOTNOŚĆ I DRAMAT ZA OKNEM

W obcym miejscu słyszę kobiece krzyki za oknem. Dramat rozgrywa się w ciemności nocy. Dramat rozgrywa się w języku, którego nie rozumiem, ale rozwija się dynamicznie, o czym świadczą gwałtowne krzyki i płacz kobiety.

Za oknem w obcym dla mnie kraju dzieje się nieszczęście!

Po kilkunastu minutach krzyki i płacz kobiety cichną. Ze zmęczenia czy też zdławione zostały ręką agresora?

Nie wiem!

Wiem tylko, że ten świat, stworzony przez wspaniałomyślnego Boga, pełen jest ludzkiej, jednostkowej tragedii.

Płacz i krzyki ucichły.

Czy dramat się skończył? Może to tylko preludium? A może tylko pauza?

Nie wiem!

Wiem tylko, że siedzę w pustym pokoju. Mam za sobą miłą rozmowę z najbliższymi, odczuwam zadowolenie, a może nawet jestem szczęśliwy i próbuję zrozumieć, jak blisko i jak daleko nam do stworzenia bożego.

Patrzę na ekran komputera i widzę tekst modlitwy św. Franciszka z Asyżu:

Najwyższy, wszechmogący i dobry Panie,

Tobie sława, chwała, uwielbienie

I wszelkie błogosławieństwo.

Tylko Tobie, Najwyższy, one przystoją,

I żaden człowiek nie jest godzien wzywać Twojego Imienia.

Pochwalony bądź, Panie,

Z wszystkimi Twoimi stworzeniami,

A przede wszystkim z naszym bratem-słońcem,

Które dzień daje, a Ty przez nie świecisz.

Ono jest piękne i promieniste,

A przez swój blask,

Jest Twoim wyobrażeniem, o Najwyższy!

Panie, bądź pochwalony

Przez naszego brata-księżyc,

I nasze siostry-gwiazdy,

Które stworzyłeś w niebie

Jasne i cenne, i piękne.

Panie, bądź pochwalony

Przez naszego brata-wiatr,

Przez powietrze i obłoki,

Przez pogodę i wszelkie zmiany czasu,

Którymi karmisz swoje stworzenia.

Panie, bądź pochwalony

Przez naszą siostrę-wodę,

Która jest wielce pożyteczna

I pokorna, i cenna, i czysta.

Panie, bądź pochwalony

Przez naszego brata-ogień,

Którym rozświetlasz noc,

A on jest piękny i radosny,

I żarliwy, i mocny.

Panie, bądź pochwalony

Przez naszą siostrę-matkę ziemię,

Która nas żywi i chowa,

I rodzi różne owoce, barwne kwiaty i zioła.

Panie, bądź pochwalony

Przez tych, którzy przebaczają wrogom

Dla miłości Twojej

I znoszą niesprawiedliwość i prześladowanie,

Błogosławieni, którzy trwają w pokoju i prawdzie,

Gdyż przez Ciebie, Najwyższy,

Będą uwieńczeni.

Panie, bądź pochwalony

Przez naszą siostrę-śmierć cielesną,

Której żaden żyjący człowiek ujść nie zdoła.

Biada tym, którzy w grzechu śmiertelnym konają.

Błogosławieni ci,

Którzy odnajdują się w Twojej świętej woli.

Albowiem po raz wtóry

Śmierć im krzywdy nie uczyni.

Czyńcie chwałę i błogosławieństwo Panu

I składajcie Mu dzięki

I służcie Mu

Z wielką pokorą.

Któż dzisiaj tak się modli? Któż dzisiaj taką modlitwą żyje?

Jeśli są takie wyspy na oceanie trwania ludzkości na Ziemi, daj im, Panie, siłę trwania!

Pytają mnie znajomi czy wierzę w Boga!

Po tylu upadkach trudno powiedzieć TAK! Ale szczerze mogę powiedzieć, że szukam Go cały sobą w chwilach upadków i wzlotów. Zazdroszczę też chyba ludziom, jak św. Franciszek z Asyżu, że mieli to szczęście w życiu i powiedzieli: TAK!

JAK SIĘ MACIE?