Przepraszam, mam dość!

Włączyłem dziś na sekundę informacje w TV i wyłączyłem szybciutko. Dotarło do mnie natychmiast, co dzisiaj będzie się działo – żywi cyrk odstawiają nad grobami zmarłych, taki taniec ludzików, których jutro nie będzie.

Niedługo kolejna rocznica śmierci mojej siostry; rocznica, którą będę obchodził w jakimś cichym kątku, żeby nikt nie widział, jeśli przyjdzie zapłakać, żeby nikt się nie wpieprzał w ożywianie wspomnień.

Mam dość polskiej zabawy martyrologią na pokaz. Mam dosyć grania śmiercią innych, ponieważ własną można. Mam dość żałoby, która trwa lat kilka, a w dodatku takiej żałoby, w którą wciąga się naród, takiej żałoby medialnej. To przykre, ale prawdziwe.

Jest przecież czas żałoby, czas zabawy, czas pracy, jest czas odpoczynku – na wszystko przecież jest czas. To, co dziś się dzieje w Polsce katolickiej, nie ma nic wspólnego z Biblią i jej przesłaniem.

Ale mogę zakładać, że zaraz po sądach rządzący się wezmą i za zmianę Biblii.

Dla mnie dzisiaj ciekawsze są „Reksio”, Masza i Niedźwiedź”, a także „Sąsiedzi”. Do tego obejrzałem sobie „Ostatnią akcję” Rogalskiego i w tym ostatnim filmie padły takie słowa: Najlepsze pomniki buduje się własnym działaniem.

To, co dzisiaj się dzieje, to polityczna farsa – jedne pomniki się zwala, żeby postawić swoje.

Każda władza – świecka i kościelna – zniekształca rzeczywistość i sprowadza ją do własnego punktu widzenia - wygodnego dla rządzących. Narzuca ten punkt widzenia innym, ogłupiając przy tym.

Nie kwestionuję tutaj faktu śmierci tych ludzi, którzy w katastrofie zginęli. Reszta to domysły!

Czy nie macie wrażenia, że wszyscy Polacy płacą za realizację planów jednego człowieka?

Dlatego powiem krótko: - Przepraszam, mam dość!