Ale boli...

Wczoraj miałem posta jeszcze napisać i napisałem, ale na brudno, a na fb miałem napisać, co też w dniu robiłem, ale tak mi się w życiu narobiło, że ogarnąć tego nie mogłem ze szczęścia!

Byłem u pięknych ludzi, pięknych, bo szczerych, dobrych, życzliwych i prostolinijnych. I żeśmy sobie z przyjacielem trochę pogadali. 

Gadaliśmy szczerze aż noc była zapadła! 

Ponieważ przyjaciel był ze mną i on był autem kierował, dlatego rozmowa nasza mogła być konstruktywną.

A dzisiaj z rana samego Pani zapukała, rybki w occie i kabaczek podarowała mnie i mojej rodzinie.

Boże, jak miło i jak pięknie!!!

Aż moja żona, która była zła na mnie za tę rozmowę konstruktywną z przyjacielem moim, uśmiechnęła się pięknie! Lubię, gdy się uśmiecha! Zwłaszcza, kiedy rzekomo podpadnę jej na całego!

Dziękuję! 

Dziękuję! 

Dziękuję!

Przyjacielowi i jego Rodzinie, dziękuję Pani i mojej sympatycznej Przyjaciółce, no i jej Mężowi, bo nie uwierzę przecież, że sama wszystko złowiła!

Ale boli mnie… głowa!!!

Ze szczęścia?

Od ludzkiej dobroci?

Co będę Wam pisał, sami dobrze wiecie...

Ale boli mnie... głowa!!!