Mądrość w Krainie Głupoty

Dobrze trafić na tekst, który uszczęśliwia kobiety, samcom wskazuje jasno, żeby nie narzekali, definiuje przyjaźń, tę prawdziwą, nie brutusową i słowu nadaje siłę tworzenia i niszczenia!

Ktoś mi powie: ‑ Pieprzony bubek jesteś! – Pisma kanonicznych nie znasz, za apokryfy się bierzesz! 

No nie! przecież nie tylko apokryfy czytam. Pisma kanoniczne też staram się czytać codziennie, a przy tym nie tylko czytać, ale próbuję też zgłębiać i staram się zrozumieć, co tam między wierszami.

Myślicie, że wychodzi? Akurat! Diabeł nie śpi! Tyle mi bzdur do głowy nieustannie wkłada, że czasem czasu brakuje na lekturę Pisma!

Pejczem z haczykami z ciała nie wyganiam słabości mojego ducha. Staram się po dobroci tłumaczyć leniowi we mnie, żeby się skupić raczył na tym, co istotne, a nie błądził po szatańskich manowcach.

Zanim do apokryfów przejdę, może słów kilka z kanonu kościelnego, a dokładnie słowa z Mądrości Syracha:

Szczęśliwy mąż, który ma dobrą żonę. Liczba jego dni będzie podwojona. [26,1]

Każdy przyjaciel mówi: I ja zostałem twoim przyjacielem, ale bywa przyjaciel tylko z imienia [37,1]

Nie zapomnij w duszy swej o przyjacielu i niech on nie wypada ci z pamięci pośród bogactw.  [37,6]

Początkiem każdego dzieła – słowo, a przed każdym działaniem – myśl!

Jako znak zmiany serca ukazują się cztery części: dobro, zło, życie i śmierć, a nad tym wszystkim język ma pełną władzę. [37,16-18]

No i kobiety szczęśliwe, co o chłopów swych dbają!

I chłopy na kobiety narzekać niech się nie ważą!

I o przyjaźni prawdziwej, nie tej z życia Cezara!

No i o sile słowa można się trochę dowiedzieć!

To, że Syrach był mądry, nikt w kto chyba nie wątpi!

Ale czy mądry był Syrach czy może był natchniony? Przecież to, co pisał, nie było naprawdę jego.

A czyje?

Ech, bez przesady! Po co tyle pytań?

Czytam też jeszcze teraz, oprócz pism kanonicznych, Ewangelię Filipa – tego z uczniów Chrystusa. Tekst tej Ewangelii odkryto dopiero w 1945 roku w Egipcie, podczas wykopalisk archeologicznych.

Czytam też Korczaka i… Nie będę jeszcze o tym pisał. Mam jakieś tam przemyślenia, ale to nic pewnego.

A Wy? Co Wy czytacie?

Jeśli tego bloga, to ja jak sztubak się cieszę!

Dnia dobrego Wam życzę!

Później, obiecuję – spróbuję – napisać „Tępi czy cwaniacy?!”, ale nie wiem czy wyjdzie!