Riposta

Kiedy Wam ktoś dokopie w sieci albo zwymyśla, nie trzeba się irytować czy też zbytnio podniecać. Tacy ludzie są, co leczą siebie, obrażając innych i innym przypisując swoje ukryte wady lub niespełnione pragnienia. To taka projekcja zachowań na inne osoby.

Dobrym przykładem do naśladowania w takich sytuacjach jest wierszy Juliana Tuwima „na pewnego endeka, co na mnie szczeka”. Replika poety dotyczyła poniżających i obrażających go publikacji prasowych, pod którymi podpisywał się jego zaciekły wróg.

Nie trzeba, oczywiście, dosłownie cytować Tuwima, ale wystarczy w myślach przywołać jego ripostę i już każda krytyka staje się blada i śmieszna.

Dzieje się nowy dzień. Nie umarłem w nocy, żyję. Zatem jest z czego się cieszyć i nie mam żadnego zamiaru martwić sie kimś tak gdzieś, kto czuje się nieszczęśliwy i w tym nieszczęściu swoim chce innych utopić.

Wszystkim w tę piękną sobotę uśmiechu od ucha do ucha i niech Wam humory nie psują sieciowi malkontenci!

I i dla przypomnienia ponownie wiersz Tuwima:

Próżnoś rrepliki się spodziewał.

Nie dam prztyczka ani klapsa.

Nie powiem nawet „Pies cię jebał”,

bo to mezalians byłby dla psa.

Ponieważ ruszam w drogę, spotkamy się późnym wieczorem.

A Wy pamiętajcie – uszy do góry, ogony do góry, jasne spojrzenie i uśmiech na zabój ignorantom!