Jaki żal za grzechy?!

Wzbudzenie, wmówienie, zaszczepienie od dziecka człowiekowi żalu za grzechy jako warunku ich odpuszczenia, to poniekąd złapanie delikwenta na haczyk uzależnienia od Kościoła i rzekomej wspólnoty wiernych.

W Nowym Testamencie nie potrafię doszukać się jednoznacznego potwierdzenia na to, że moje grzechy będą odpuszczone pod warunkiem, że będę za nie żałował!

Jan Chrzciciel woła: Upamiętajcie się, albowiem przybliżyło się Królestwo Niebios. (Mt. 3,2)

Marek (1,4) pisze, że Jan Chrzciciel głosił chrzest upamiętania na odpuszczenie grzechów.

U Łukasza Jan woła: Wydawajcie więc owoce godne upamiętania. (3,8)

Jezus przy uzdrowieniu paralityka mówi, że odpuszczone są jego grzechy. (Łk. 5,20)

U Marka (11, 2-26) Jezus mówi, co jest warunkiem odpuszczenia grzechów. Jeśli człowiek prosi o odpuszczenie grzechów, sam najpierw powinien odpuścić tym, przeciwko którym coś tam ma!

O grzesznicy, która namaściła nogi Jezusa do faryzeusza Szymona powiedział, że odpuszczono jej liczne grzechy, bo bardzo miłowała. (Łk. 7,47)

Również przy nawróceniu, a raczej powołaniu Pawła (Szawła, Saula) nie ma mowy o tym, aby żałował za swoje przeszłe grzechy, tylko wskazówka, co ma robić dalej. (Dz. 9, 1-6)

...

Jasne, że będę szukał, ale coś mi się widzi, że to kolejna ściema, żeby człowieka zdołować tym, na co już nie ma wpływu, ponieważ należy do przeszłości, której już nigdy nie będzie!