Pielgrzymka heretyka [5]

W niedzielę 24 maja 2009 roku o godzinie 8⁰⁰ byłem już od ponad dwóch godzin w drodze.

„Zagłobę” opuściłem o godzinie 6³⁰, kiedy gospodarz jeszcze spał. Wieczorem obiecywał mi, że ktoś mnie z zajazdu wypuści. Tymczasem rano brama była zamknięta, gospodarza nie było, a gdzie spał, nie miałem pojęcia. Sforsowałem więc płot górą i ruszyłem w dalszą drogę.

Dziś postanowiłem dotrzeć do Raciąża. Jutro zamierzałem przekroczyć Wisłę i zameldować się w Płocku.

Wczoraj za Makowem Mazowieckim miłe zdarzenie. Kiedy chroniłem się przed deszczem na przystanku PKS, jeden z kierowców machnął ręką czy chcę jechać w kierunku Ciechanowa. Zaprzeczyłem ruchem głowy i podziękowałem uniesioną ręką!

Idę dzisiaj noga za nogą. Bolą mnie stopy. Bolą mnie całe nogi. Dokucza mi prawe kolano.

Postanowiłem odpocząć w lesie przed Glinojeckiem. Do Raciąża mam ponad 20 kilometrów. Do wieczora dowlokę się nawet żółwim tempem.

Dzisiaj obudziło mnie słońce i towarzyszy podczas wędrówki. Gdyby nie ból stóp, to pięknie wędrowałoby się w taką pogodę. Co ja mówię? Pięknie się wędruje w taką pogodę nawet z bolącymi stopami i dokuczającym prawym kolanem.

W Zajeździe Zagłoba dobrze spałem, choć bardzo czujnie! 

Ale o tym następnym razem…