Ciągle w drodze

Miałem dzisiaj przez moment maleńką chwilę zwątpienia! 

W drodze jest pełno wyzwań! 

Zanim skończyłem wypowiadać pewne słowa, już żałowałem, że w ogóle o tym pomyślałem!

Kiedy patrzysz na ludzi walczących z chorobą, śmiejących się, żartujących, świadczących o tym, jak żyć, to skąd się rodzi myśl o ucieczce, skąd taka tchórzliwa myśl?

Dlaczego razem się nie śmiać? Dlaczego nie żartować? Po co ciągle uciekać?

Być! Nic więcej, tylko być!

Próbowałem! Próbowałem, jak mogłem! A jednak dopadło mnie zwątpienie!

Co myślał twardy Piotr, gdy kur swą pieśń wyśpiewał?

Nie dotarłem do celu! Na szczęście ciągle wędruję i już przyznałem, że padłem, ale podniosłem się z kolan! Nie, nie zawrócę w pół drogi!

Każdy upadek, każde potkniecie, grzech, zawalenie sprawy… mogą być dobrym punktem wyjścia do czegoś zupełnie nowego, początkiem nowej jakości i nowego człowieka w starym!

Miały być znów pozdrowienia, a nie łzawe zwierzenia!

A zatem pozdrawiam!

Pozdrawiam serdecznie tych, z którymi wędruję co dnia! Pozdrawiam i proszę dla nich o dobrego anioła, żeby im drogę pokazał i baczył na każdy ich krok!

Zakręty i upadki, niech będą dla Was odbiciem. Zakręty i upadki niech będą lekcją latania! Przecież umiemy latać! Tak bardzo chcemy latać!

Spotkajmy się na szczycie naszych wzniosłych uniesień, szczerych myśli i gestów, marzeń i spraw przyziemnych! Spotkajmy się na szczycie, żeby ogarnąć siebie!

Do zobaczenie na szczycie! Wołam dziś do Was z drogi!