Poezja...

Każdy akt twórczy jest na swój sposób agresją w tu i teraz człowieka!

Decyzja o wykonaniu pewnej czynności jest swoistym atakiem na status quo, w jakim człowiek w danej chwili się znajduje.

Każdy z nas nieustannie zmienia rzeczywistość!

* * *

          Jackowi

Prawda

przychodzi ze łzami,

z cierpieniem

pod rękę,

ale jest

iskrą radości.

Życia misterna budowla

wznoszona z pocałunków zdrady

jest na miarę ludzkości,

na miarę ludzkiej

codzienności.

My

to podróż odwieczna,

wieczne wędrowanie!

Po co więc się bronimy

przed każdym rozstaniem?

Dziś

słońce znowu wzejdzie

i to jest nadzieja,

że do przystani Słowa

zawiodą nas myśli!

* * *

Nie rozkazuj,

że mam zatrzymać

złoty rydwan czasu,

płochliwe westchnienia.

Nurt rzeki

niewzruszony

w pędzie

pozostanie

jak tamto spojrzenie,

które mi posłałaś,

gdy pociąg odjeżdżał.

Nie rozkazuj,

nie żądaj,

niech nasze marzenia

płyną nieustannie

w nienazwaną dal…

Piosenka

Był bardzo samotny

i kruchy jak motyl,

wychodził co wieczór

do swojej kobiety

i wierzył, że spotka ją...

kiedyś!

Chodził po mieście

od baru do baru

i prosił: powiedzcie,

gdzie zginął mój anioł?

Deszcz często go moczył,

głód też nie oszczędzał…

Taka zapowiedź...

Szczęścia!

Zaglądał do okiem

wciąż pełen nadziei,

że może ją ujrzy,

pochwyci jej dłonie,

że nigdy już więcej

samotny nie zaśnie...

o świcie!

Gdy wracał

nad ranem,

tęsknotą pijany,

witały go sprzęty,

szeptały doń ściany,

gotowe na nowo

podsycić

wygasłe

marzenie!