Układ zamknięty

Ja - przestępca XII

Nie chciałem oglądać tego filmu z osobistych powodów. Na własnej skórze bowiem doświadczyłem, co z człowiekiem może zrobić nawiedzony prokurator!

W końcu przemogłem się i obraz zaliczyłem!

No i jakbym siebie zobaczył. Przypomniały mi się sytuacje, kiedy mądra policjantka z Białego namawiała mnie, żeby przyznał się do prokuratorskiej wersji wydarzeń, a natychmiast mnie zwolnią i będę szczęśliwy!

Później prokurator, że nie mam żadnych szans, gdyż ma takie dowody, że i wielbłąda skazać może za to, że wielbłądem jest!

Przypomniałem sobie teatralne kreacje dobrego i złego policjanta.

Przypomniałem sobie noc w celi, kiedy po sąsiedzku jakiś popapraniec łaził po ścianach, a rano narobił do miski ze śniadaniem!

Przypomniałem sobie nagonkę medialną i dziennikarskie przypinanie mi łaty przestępcy jeszcze przed postawieniem zarzutów i przedstawieniem aktu oskarżenia!

Układ zamknięty potwierdził to, co myślałem wcześniej. Po tamtej stronie siedzą ludzie, którzy mają coś do ugrania albo którzy chcą kogoś ugrać! A że prawo dało im silne narzędzia nacisku i wpływu na innych, to w małości swojej wielu z nich to wykorzystuje!

Układ zamknięty ukazał mechanizmy działania chorych ludzi posiadających władzę i mechanizmy działania niektórych mediów.

Jak się okazuje, łatwo można w Polsce wyprodukować przestępcę! Jak mawiał znajomy policjant, najłatwiej wrobić człowieka uczciwego!

Ale moje wnioski po obejrzeniu filmu i własnych przeżyciach są takie, że jest duże zapotrzebowanie w naszym społeczeństwie na medialnych przestępców! I to sprawia, że ci po drugiej stronie czują się jeszcze bardziej bezkarni!