Znów o rozstaniu!

Choć nie lubię rozstań; choć wiem, że nie żegnamy się nigdy na zawsze, to jednak były chwile w moim życiu, kiedy dopadały mnie jakieś tam nostalgiczne nastroje związane z chwilami, kiedy trzeba było powiedzieć sobie i innym „Do widzenia!”

Tekst Czas napisałem na pożegnanie klasy VIII, której po raz pierwszy w życiu byłem wychowawcą! Można zatem powiedzieć, że tekstem tym chciałem się pożegnać z moją pierwszą belfersko-uczniowską miłością.

Czas

Gdybym miał skrzydła wiatru,

wzbiłbym się nad chmury;

promień żywy skradłbym słońcu,

w błękit was otulił;

gdybym miał tytanów siłę,

siłę wróżek z bajek;

nie pozwoliłbym wam odejść

za horyzont marzeń.

Ale czas płynie w dal,

a my z nim płyniemy:

w cichych nocach,

cichych dniach,

coraz bliżej ziemi.

Ale czas płynie w dal,

a my wciąż toniemy,

w cichych nocach,

cichych dniach,

w gwiaździstych promieniach.

W szklanej łzie zatrzymam chwilę,

niechaj trwa przez wieki.

wiem, że trudno będzie odejść,

dziwnie drżą powieki.

A wy dziś jak ptaki z gniazda,

latawce bez sznurków:

uskrzydleni dobrym wiatrem

szybujcie ku słońcu.

No bo czas płynie w dal,

a my z nim płyniemy:

w ciche noce,

ciche dni,

coraz bliżej ziemi.

No bo czas płynie w dal,

a my wciąż toniemy:

w cichych nocach,

cichych dniach,

w słonecznych promieniach.

Tyle rozmów niedokończonych

trzeba dziś odłożyć…,

nie wiadomo na jak długo

przyjdzie się rozłączyć…

Tyle spojrzeń, gorzkich słów

i uścisków dłoni

odlatuje gdzieś w nieznane!

Któż by to dogonił?

No, a czas? Płynie w dal

i my wciąż płyniemy:

poprzez noce,

poprzez dnie,

w cichą przystań ziemi.

No, a czas? Płynie w dal,

a my jak latawce:

w głębię jutra nieznanego,

w górę – prosto w słońce!

Chciałbym znaleźć jedno słowo,

by nazwać tę chwilę,

ale słowa sens zgubiły,

więc może zamilknę.

Chciałbym znaleźć jedno słowo,

które nas ocali,

ale słowa grzęzną w gardle,

a wy coraz dalej.

Tylko czas płynie w dal,

w my z nim płyniemy:

w ciche noce,

ciche dnie,

coraz bliżej ziemi.

Tylko czas płynie w dal,

a my wciąż toniemy:

w cichych nocach,

cichych dniach,

w gwiaździstych promieniach.

Dziwny smutek, niepojęty,

zamieszkał w radości.

Pamiętajcie o tym miejscu

i macie być wolni!

Zachowajcie kilka słów,

kilka prostych zdań:

to, że prawda was wyzwoli,

nim sięgniecie gwiazd!

Ale czas…