Był
taki moment w dziejach bobrzego gatunku, że jego populacja w Europie spadła do
około 1200 osobników, a w samej Polsce po II wojnie światowej żyło około 130
bobrów.
A
jeszcze w średniowieczu bóbr był obecny na całym terenie Polski. Jednak badania
archeologiczne wykazały, że ludzie zamieszkujący tereny naszego kraju już nawet
10 tysięcy lat temu cenili sobie bobry ze względu na mięso i skórę!
Bolesław
Chrobry w XI wieku utworzył nawet urząd bobrowniczego celem opieki nad bobrami
z podległych mu terenów. Zabronił też polowań na bobry na swoich terenach
łowieckich.
Nic
dziwnego, że królowie i książęta dbali o bobry, gdyż ich skóry były wartością
obiegową w handlu wymiennym. Skóry bobra były ozdobą ubioru i to ozdobą
świadczącą o wysokiej pozycji społecznej.
Jednak
pod koniec XIX wieku spotykamy informacje o tym, że bobry należą do zwierząt
zupełnie wytępionych. I rzeczywiście na przełomie XIX i XX bobry niemalże z
niknęły z krajobrazu Europy i Polski.
Może
się zatem wydawać, że teraz odbijają sobie z nawiązką tamte ciężkie lata i
mnożą się na potęgę ku utrapieniu polskich rolników.
Ale
za to jakie krajobrazy tworzą?
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz