Złodziej z wizytą niedoszłą

Do wizyty nie doszło, ponieważ przeszkodziłem nieproszonemu gościowi, który zamiast drzwiami, postanowił odwiedzić mnie w piątkowy wieczór przez uchylone okno!

Do tego ani słowa na przywitanie czy coś tam innego grzecznościowego.

Krzyknąłem więc z ukrycia w języku tutejszym: Hello!, ale krzyknąłem tak, żeby być dobrze przez gościa zrozumianym i że wcale do niego miłością nie pałam!

A gość w długą!

I tyle było wizyty nieoczekiwanej!

Później sobie myślałem, że wystraszyłem przybysza i takim nieuprzejmy dla wchodzących oknem!

A teraz relacja.

W miniony piątek późnym wieczorem siedziałem przed komputerem, gdy usłyszałem jakieś szmery prze drzwiach wejściowych. Uchyliłem zasłonę i na podwórku zauważyłem jakiegoś mężczyznę w bandanie albo czapce (założonej na głowę daszkiem do tyłu). Odszedł od drzwi, spojrzał na okno na piętrze. To okno od kuchni. Było tam ciemno. W pomieszczeniu od podwórka u mnie też było ciemno. Nieznajomy popatrzył w ciemne okna i wyszedł z podwórka.

Początkowo myślałem, że wrzucił coś tam lukiem pocztowym w drzwiach. Nie sprawdziłem jednak, tylko wróciłem do drugiego pomieszczenia i czymś się zająłem.

Ponieważ popołudnie było bardzo ciepłe, w jednym pokoju (od podwórka) uchyliłem okno i zapomniałem je zamknąć po zmroku.

Po jakimś czasie od wizyty nieznajomego na podwórku usłyszałem szelest przy moim oknie. Wchodzę do drugiego pokoju, a tam gość otwiera okno i chce w najlepsze wchodzić. Jest już w połowie drogi.

Trochę mnie tym rozeźlił. Ani dobry wieczór, ani good evening czy good night, a nawet bory wieczier czy as-salam alaykum, tylko ładuje się przez okno, jakby wchodził do siebie drzwiami.

Krzyknąłem więc: Hello!

I zobaczyłem tylko kurz na podwórku za umykającym intruzem.

Ponieważ padał deszcz, kurz po nim szybko opadł, a ja nie miałem siły, żeby o tym myśleć.

Kiedy opowiedziałem to w sobotę starszemu synowi, odpowiedział: No przecież mieszkasz w mieście Robin Hooda!

Co racja, to racja, ale ja przecież do bogaczy nie należę. I nawet jeśli to był jakiś tam potomek Robin Hooda, to niewątpliwie pomylił adres.

Czy mi gość podniósł ciśnienie?

A jak myślicie?

Wyobraźcie sobie, mieszkacie na parterze, w mieście, które do spokojnych nie należy, do tego w dzielnicy, której niektórzy mieszkańcy w znacznym stopniu przyczyniają się do wątpliwej reputacji miasta, a tu gramoli się wam nocą jakiś nieznajomy do chaty przez uchylone okno!

Adrenalina skoczyła mi, że hej!

Cóż jednak było robić?

Następnego dnia miałem stawić się o piątej rano w pracy. Dlatego uspokoiłem oddech, zamknąłem okno i poszedłem spać.

A dzisiaj?

Wiem, że mieszkam w mieście, gdzie takie sytuacje, to praktycznie codzienność – kradzieże, włamania, pobicia… Nie skarżę się, nikt mnie przecież tutaj siłą nie trzyma. Myślę jednak, że już najwyższy czas odpocząć trochę od tego typu wrażeń i życia w tak zwanym wielkim mieście.

Naprawdę niedługo będę mógł już odliczać godziny do wyjazdu, ponieważ dni zostanie na tyle mało, że nie warto będzie ich liczyć!

A zatem kolejne doświadczenie z grodu Robin Hooda uważam za zaliczone!

Pozdrawiam!

PS

Życzę wszystkim, aby Wasi goście wchodzili do Waszych mieszkań zgodnie z zasadami, czyli przez drzwi i w taki sam sposób wychodzili!