Kochajmy mocno tych, co śpią...

Z sieci

* * *

Kochajmy mocno tych, co śpią,

milczeniem, które skruszy skały,

niech smutnym jękiem cichy ton

wciąż nawołuje ich z oddali.

A w blasku słońca chaos świata

uderza twardą jawą życia,

serce płochliwe szuka dźwięku

słów zapomnianych, blasku oczu.

Marzeniem stają się spotkania,

jakże powszednie jeszcze wczoraj,

kochajmy mocno tych, co śpią,

nikłą nadzieją, która kona.

Gorąca iskra tej miłości

roznieci płomień, spali życie,

a wszystkie drogi dziś splątane

staną się wąską bramą snu.

Kochajmy mocno tych, co śpią,

niech ciszą cienia nas czekają,

swoją radością tkwiącą w nas,

miłości życia szumną falą...