Dla Was od...

Dla Was od Gnostyka czy może Heretyka znów jakiś zlepek myśli moich i nie tylko. Widzicie, że tematycznie jestem rozerwany pomiędzy to, co robiłem, czyli samorządem, a co zawsze robić chciałem, tj. pisać i czytać. Ale nie narzekam. Panuję nad rozdwojeniem, chociaż nieraz się wściekam na samego siebie, że za mało piszę (nie bloga oczywiście). Przyzwyczaiłem się jednak, że mogę mieć tak w tym życiu, że nie będę mógł robić tylko tego, co lubię.

Kiedyś tam, dość dawno, bo w 1998r., napisałem to: Łatwiej być głupim wśród mądrych, niż mądrym wśród głupich! I przyznam Wam się uczciwie, zawsze zastanawiam się, jak to powinienem rozumieć!

I jeszcze coś takiego, co ma ponad 15 lat: Stawiać na swoim, to grać fair wobec siebie; ulegać bliskim, to ukłon w stronę uczuć; poddawać się obcym, to słabość!

Ale co tam moje myśli przy Fiodorze D. W Braciach Karamazow wyskoczył z taką myślą: Niedługo żyjemy na ziemi, pozostawiamy po sobie wiele złych uczynków i wiele złych słów. A przez to trzeba łowić sposobną chwilę naszego wzajemnego obcowania, żeby sobie powiedzieć dobre słowo.

Przyznacie, że to jest piękne. Nie potrafię jednak zdobyć się nawet na to, żeby do niektórych osób się odezwać, a co dopiero dobre słowo im dać! Mea maxima culpa!

Wspominałem już kiedyś o Raporcie Delarosa z końca ubiegłego wieku i tysiąclecia (1998). W tym właśnie raporcie wyjaśniono, dlaczego warto się uczyć:

Uczyć się, aby wiedzieć, to przede wszystkim rozumieć globalne problemy świata i środowiska.

Wiedzieć to także rozumieć siebie i kształtować twórczo swoje zdolności zawodowe i siebie.

Uczyć się, aby działać, to zdobywać umiejętności, kompetencje, które pozwalają przekształcać świat.

Uczyć się, aby żyć wspólnie, to uczestniczyć i współpracować z innymi. Związane jest ono z umiejętnością spotkania w dialogu.

Uczyć się, aby być, to zwiększanie zdolności do autonomii, osądu i osobistej odpowiedzialności.

Warto uczyć się zatem. Uczyć się ustawicznie!

I jeszcze Wam podrzucę coś ze starożytności, jak choćby to przysłowie: Praeterit figura hujus mundi./ Przemija postać tego świata.

Jakiś mądrala kiedyś tam tak powiedział: Mundur rult decipi./ Świat pragnie być oszukiwany. 

I na dobranoc naprawdę Wam wszystkim dedykuję słowa Eurypidesa: Omite luctum! Odrzuć smutek!

Niech Was więc smutek opuści, a raczej Wy smutek odrzućcie i ruszajcie z radością zdobywać dzisiejszy wieczór!

Trzymajcie się ciepło!