Trochę inaczej...

Chciałem dzisiaj popisać dość ostro, ale zaniechałem chęci swoich i przemieniłem myślenie swoje na nieco filozoficzne. Trochę dobrego mnie dzisiaj spotkało i przekonałem się też, kto gotowy jest rękę wyciągnąć, gdy biedy kawałek. Zatem parę myśli cudzych Wam sprzedam, bo przecież nie będę psuł humoru wodzowi mojemu jedynemu, jak na razie, choć mam nadzieję, że właśnie na razie. 

Stefan Żagiel napisał swego czasu taki ciekawy wiersz, który ja zaliczam do ciekawych fraszek:

Wszystko już

wiemy oraz że mowa

jest złotem, kiedy mówcy

z ust wypadnie

złoty ząb.

A to już myśl, którą zanotowałem, ale komu ją przypisać, nie wiem. Na pewno nie jest moja. Może właśnie dlatego bardzo ciekawa i godna uwagi:

Nasze położenie, rozumiane jako położenie istoty ludzkiej wobec Boga, musi poprzez harmonię moralną, myślową i duchową znaleźć swój konkretny, praktyczny wyraz w naszym życiu codziennym.

A teraz, jakże bliski mi Gombrowicz Witold ze swoim postrzeganiem otaczającej go rzeczywistości. Pytanie zasadnicze, kto dziś czyta Gombrowicza? Ale mimo wszystko przywołajmy myśl z jego utworu Bakakaj:

… jeśli kto kocha tylko piękno i czystość, to kocha zaledwie połowę istoty.

No i jeszcze raz Witold, choć nie wiem z jakiego utworu:

Gdy ludzkie sprawy w słowach nie mogą się zmieścić. To mowa pęka. {W. Gombrowicz]

To wszystko po to, żeby choć trochę odpocząć od tego samorządowego nic się nie dzieje i spróbować odetchnąć normalnym powietrzem, a nie jakimś samorządowym smogiem w wykonaniu władzy nowej jakości.

Czy tak już się zmienię na dobre?

No co Wy? Nie ma mowy!

Jeszcze dzisiaj wieczorem, jeśli sił mi stanie, ponieważ idę pobiegać, a później herbata z przyjacielem. Ale kiedy już wrócę, to napiszę coś. A jeśli dziś nie napiszę, to napiszę jutro. Herbata u przyjaciela, to taka dostojewszczyzna, Fiodor też często wpadał na herbatę do kumpli!