AVARITIA

W średniowiecznych podręcznikach AVARITIA pojawiała się jako najważniejszy grzech człowieka w czasie sądu nad nim.

Dzisiaj skąpstwo i chciwość są praktycznie tożsame z hedonistycznym pragnieniem człowieka, aby natychmiast konsumować zdobyte czy zgromadzone bogactw.

Do tego skąpstwo i chciwość są dzisiaj akceptowane. Nic złego nie widzimy w gromadzeniu dóbr, nawet tylko dla samego ich gromadzenia. Nikt nie potępia dzisiaj drugiego człowieka za to, że ma 10 par butów, gdy potrzeba mu jednej.

Jeśli o mnie idzie, trudno mi powiedzieć o sobie SKĄPIEC lub nazwać siebie CHCIWY. Chyba w tej materii nie popadałem w skrajności i jeszcze nie popadam. Owszem, nieraz marzyłem, że jestem bajecznie bogaty, ale nie łapałem się wtedy na myślach, że z nikim się nie podzielę tym swoim bajecznym bogactwem.

Są rzeczy, którymi nie potrafię się dzielić. W przeszłości nie potrafiłem dzielić się książkami. Były moje i basta.

Dzisiaj taką rzeczą jest mój komputer osobisty.

Wiem, że to głupie, ale nie umiem wyleczyć się jeszcze z tego.

W przeszłości pewnie nieraz nie dałem potrzebującemu tyle, ile należało, ponieważ sam musiałem mieć więcej, niż potrzebowałem w danej chwili.

Tak z pewnością było, dlatego dziś biję się w piersi i stwierdzam stanowczo, grzeszyłem chciwością i skąpstwem.

Na przykład wczoraj, wracałem z pracy, gdy zaczepił mnie człowiek żebrzący w pobliżu supermarketu. Nie miałem pieniędzy przy sobie, więc mu powiedziałem, że nie mogę mu pomóc. Poprosił o papierosa. Podzieliłem się z nim. Choć nie wiem czy dobrze zrobiłem, to skąpy chyba nie byłem!

Dzieliłem się kiedyś gorzałą z tymi, co ze mną pili.

Nie będę się z nikim dzielił swoimi troskami.

Nie podzielę się z nikim swoimi problemami.

Nie podzielę się z nikim swoimi długami.

No i wychodzi, jak nic, że jestem skąpy i chciwy!